De kauw is een veel voorkomende stadsvogel. Je ziet ze op terrassen broodkruimels en andere etenswaren oppikken, soms langdurig boven hoge bomen in het centrum rondcirkelen om, vaak in de avond, met z'n honderden tegelijk in de toppen neer te strijken, ondertussen een geweldig kabaal makend, alsof ze onenigheid hebben, of in ieder geval de meest verhitte gesprekken.

   
                        Kauw

Ik heb een zwak voor deze vogel. De pientere kraaloogjes, de manier waarop ze je op maar een paar meter afstand brutaal en ondeugend aankijken, hun gefladder in de lucht, ze lijken lol te hebben in hun leven.
Op ons dakterras zien we ze tijdens zomeravonden vaak van links naar rechts overvliegen, richting het centrum van de stad. Meestal in groepen van meer dan 50 vogels. Het is een ongecontroleerd zooitje. Af en toe dwarrelen er een stuk of 10 kauwen een andere richting op, wat ook weer uiteenvalt of opeens op de top van een kerketoren gaat zitten. Kortom, er zit totaal geen systeem in. Ze doen maar wat ze uitkomt. Eigenzinnig en onvoorspelbaar. Een gezellige chaos is het. 

  
                         Groep kauwen

Soms strijkt er eentje vlakbij ons op het dakterras neer, op de punt van onze gevel. Bang zijn ze niet, eerder nieuwsgierig. Ze kijken terug alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat ze je een bezoek brengen. Alsof ze familie zijn.
Toen ik nog in Zutphen woonde, vlakbij de Berkel, vonden we een keer een jonge kauw die klaarblijkelijk uit het nest was gevallen. We hebben hem mee naar huis genomen en op het dak van ons schuurtje gezet, zodat de katten er niet bij konden. Elke dag gaven we hem wormen te eten. Na drie dagen was ie weg, zelfstandig genoeg om op te vliegen. Grappig was dat ie zich nog een paar dagen op ons schuurtje vertoonde. Alsof ie afscheid van ons wilde nemen.   
Ja, elke avond is het weer genieten van de kauwen die aan ons voorbijtrekken. Keuvelend en kibbelend, alle kanten opvliegend, om uiteindelijk toch weer ergens samen te komen. Alsof het mensen zijn.