dit huis is gebouwd voor stemmen
ze dringen zich tegen de plinten
rollen naar binnen
onder het oog van muren
die vol ontzag hun hoed afnemen

je netvlies bewaart de contouren
van bundels verfrommelde dagen
op de stoep van je deur

je ligt in een kamer zonder vloer
de uren klimmen langs de randen
hun wijzers grijpen leegte

tralies zijn ijzer
zonder vermogen te buigen

soms gromt jouw naam van buiten;
de valstrik van het weten

je schaduw waart er rond
als een gestalte die zich vastbijt in de ruis

je lichaam buigt niet
verdwijnt niet
maar er is een binnen
altijd een binnen