Sta niet aan mijn graf in stil verdriet
Ik ben niet dood, ik ben hier niet

Ik ben de wind die fluistert in de bomen
De woorden die gedragen tot jou komen
De leeuwerik, zingend in het blauw
De neerstrijkende vlinder op je mouw
 
Ik ben het harde brullen van de leeuw
De glinstering op vers gevallen sneeuw
Het warme zonlicht op het rijpend graan
Het nachtelijk roepen van de bleke maan

Als jij in het donker wakker wordt
en wanhoop zich naar beneden stort
ben ik de ster die aan de hemel schijnt
jouw diepste hoop die nooit verdwijnt

Ik ben de kom die zilte tranen vangt
Het troosten waar jij naar verlangt
Kijk omhoog, de optrekkende lucht
Zie mij daar zwaaien in mijn vlucht

Sta niet aan mijn graf in stil verdriet
Ik ben niet dood, ik ben hier niet


Opmerking: dit is mijn variatie op een oud bestaand gedicht in het Engels, Do not stand by my grave en weep van Clare Harner uit 1934. Zie hieronder.

Do not stand
     By my grave, and weep,
I am not there,
     I do not sleep.

I am a thousand winds that blow,
I am the diamond glints in snow,
I am the sunlight on ripened grain,
I am the gentle, autumn rain.
When you awaken with morning's hush
I am the swift upflinging rush
Of quiet birds in circling flight.
I am the day transcending night.

Do not stand
     at my grave and cry -
I am not there,
     I did not die.