waakzaam
tussen kool en wintergrond
geen sprong, geen vlucht
alleen de kou die kraakt
rond zijn snorrenwit

zijn ogen, twee vriesdruppels
kijken wijds
naar vrede in de verte

hij rilt zijn lijf
in droomfladders
vederwensen

zijn poten strak in sneeuw
wacht hij, hartkloppend
in dit land van ademstilte
op het aanbreken
van naderende voetstappen
vol drijversjacht en huiver