je leven lang al lagen de vogels
opgevouwen in jouw hoofd

af en toe vloog er één je mond uit
in korte vleugelslag
zingend als een merel in de ochtend

er is verdriet, we zijn je kwijt
in handen rust en stil gevouwen
maar kijk, daar omhoog
de vogel die daar fladdert
dat ben jij
en die ook, en die ook

ondertussen zien we hele zwermen
aan ons voorbij trekken, dansend in de lucht
ben jij overal om ons heen, rennen wij
met z’n allen langs de vloedlijn

zwaaien we jou vol liefde uit



Opmerking:
zie https://meandermagazine.nl/2022/10/rob-de-vos-prijs-2022-eervolle-vermeldingen-i/