Een tijdje geleden was ik in gesprek met tuinders op het platteland van West-Friesland. Een schapenboer uit de buurt zou een dezer dagen een tak hulst op komen halen. Ter informatie: hulst geldt als de enige groenblijvende loofboom die van nature in Nederland voorkomt. Vandaar dat ie vaak in kerststukjes wordt verwerkt. Maar waarom een tak hulst voor een schapenboer?
De man bleek al jaren last te hebben van tongblaar, dat wil zeggen niet hijzelf, maar zijn schapen en lammeren. Met name voor de lammeren viel dit slecht, want het drinken bij hun moeder deed zo veel pijn dat ze nauwelijks iets naar binnen kregen. Ze bleven daardoor in hun groei ver achter bij hun soortgenoten. De man moest deze lammeren steeds met de fles bijvoeren, hetgeen nogal arbeidsintensief is.

Zijn vader zei: hang een tak hulst in de stal, dan ben je van die tongblaar af. De zoon vond dit onzin. Hij had er ook nog nooit van gehoord. Maar de tongblaar kwam ieder jaar terug bij zijn schapen en lammeren, met alle ongemakken van dien. De vader bleef zijn advies herhalen, de zoon bleef het in de wind slaan.
Twee jaar geleden heeft de zoon dan toch maar een tak hulst in zijn stal opgehangen. Om aan zijn vader te laten zien dat het allemaal niets uitmaakt. Vreemd genoeg is er sindsdien geen tongblaar meer bij de schapen en lammeren aangetroffen.

   
                      Hulst

Toeval? Het zou kunnen. Het is altijd gevaarlijk om het ene direct met het andere in verband te brengen. Het meest bekende voorbeeld is de vergelijking van de populatie ooievaars in Nederland met het aantal geboortes van kinderen. Leg je die vanaf de Tweede Wereldoorlog naast elkaar, dan blijken ze parallel op te lopen, in een stijgende curve tot halverwege de jaren zestig, om daarna beide op precies dezelfde manier in de jaren zeventig tot een minimum in te zakken. Een goedgelovig iemand zou kunnen zeggen: hiermee is een verband aangetoond tussen de ooievaar en de geboorte van een kind. Maar zo werkt het niet, dat zal duidelijk zijn.

Geen toeval? Dan zou er een stof aangetoond moeten kunnen worden die verantwoordelijk is voor de verdwijning van de ziekte. Hierover is naar mijn weten niets bekend. Een beetje onderzoek zou toch iets op moeten leveren.
Werk aan de winkel dus. En voorlopig die hulst maar blijven gebruiken, ten minste op het platteland van West-Friesland. Tot het tegendeel bewezen is.
Staat ook best gezellig, zo'n altijd stukje groen in de stal.