Dat net als mensen
ook bomen benen hebben
daarmee grote stappen kunnen zetten
gaat aan ons voorbij.

Iedere seconde zet onze blik
als een klik van een foto
al wat leven wil vast.

Als het spel van een kind
er rolt een bal er zwaaien armen
als takken in de wind
maar de rest blijft in het gelid.
 
Zodra er niemand kijkt
of vluchtig vanover de schouder
rent de wereld de andere kant op
staan wijzelf stokstijf stil.

Wijzelf zijn tot bomen
als we even niet opletten.