jagende wolken, een loeiende wind
het vergeten detail dat als een dakpan
van mijn huis afwaait, de geur van rotting

een deur zwaait zomaar piepend open
de vloer een vlakte, de golf die mij
zonder aarzeling in zijn armen neemt

zoals jouw blauwe jurk met strepen zomer
achter het raam van mijn verlangen
telkens weer tevoorschijn duikt

de vijver waar een visdiefje
uit een wolk van glas, als een raket
oh idioot

het duurt soms dagen dat ik niet aan je denk
op het puntje van mijn tong lig je te woelen
in de onrust van mijn hoofd

de wind is gaan liggen, ik ruik je adem
je ligt weer naast mij
in mijn witte lakens van gedachten