Gisteren kreeg ik een brief van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. In de aanhef staat:
"U denkt er misschien liever niet over na, maar deze brief gaat over het doneren van uw organen en weefsels na uw overlijden. De Nederlandse overheid legt vast of u dat wel of niet wilt. De meeste mensen hebben hun keuze al ingevuld. Vul ook uw keuze in."

Een nogal dwingende oproep die weinig ruimte laat. Want even verder staat: "Als u geen keuze invult, komt in het Donoregister te staan dat u geen bezwaar heeft tegen donatie." Ja, dat is fraai. Natuurlijk wil ik geen donor worden. Snijden in of het weghalen van organen uit een levend lichaam ervaar ik als regelrechte marteling. Ik heb hier eerder over geschreven. Zie hier. Voor mij is hersendood niet de dood van het lichaam. Die treedt pas in wanneer de laatste ademtocht het lichaam verlaat. Waarmee de levenskracht uit het lichaam verdwijnt. Dit laatste is zichtbaar voor wie daar ogen voor heeft. Wat de wetenschap hersendood noemt is voor mij een lichaam dat ademhaalt, waar het bloed nog van wordt rondgepompt, waar alle organen nog van werken, kortom een lichaam dat nog leeft!

Wat een arrogantie van de overheid, te denken dat ik er misschien liever niet over nadenk. En dat zij even over mijn lichaam mogen beslissen. Uit principe reageer ik niet op hun verzoek. Dan zou ik instemmen met hun (in mijn ogen barbaarse) visie en handelswijze. De overheid heeft geen enkel moreel recht om te bepalen wat ik wens of niet wens na mijn dood. Daar heeft ze zich verre van te houden. Ze gaat nu op de stoel van God zitten en stelt haar eigen regels op. En dat omdat de medische wetenschap een tekort aan beschikbare organen heeft om de zo nodige transplantaties te kunnen uitvoeren. Eerst heeft men de regels van wat dood is veranderd (in 1968), daarna is deze zogenaamde donorwet ingevoerd (op 1 juli 2020). 

Het is een glijdende schaal. Je moet als burger de overheid laten weten als je iets niet wilt. Het is de omgekeerde wereld. Straks moet je nog papieren ondertekenen dat de overheid in geval van nood jouw huis niet zomaar mag binnenvallen, of andere vrijheidsberovende maatregelen mag nemen. De geestelijke vrijheid van het individu staat hiermee op de tocht. Of noem het menselijke authenticiteit. Maar ja, als je de geest ontkent en ervan uitgaat dat het brein van de mens allesbepalend is, dat de mens een machine is* waarbij je kapotte onderdelen zomaar kunt vervangen, dan kom je wel op dit soort materialistisch denken uit. Brr, er waait een koude bries door de wereld.


* Zoals de evolutiebioloog Richard Dawkins beweert