Hoofdbanner

Ik hou van kunst, ik hou van wandelen in de natuur. Wat is er nu mooier dan deze twee te combineren middels een zogenaamde concertwandeling. 'Klaterklanken' organiseert dit soort wandelingen door het hele land. Ik was er vandaag bij, op uitnodiging, bij landgoed De Haere, nabij het plaatsje Olst (Overijssel).

  De Haere 3
                                          Landgoed De Haere

Het was prachtig weer, er waren veel bezoekers, je moest je van tevoren inschrijven. De wandeling duurde ruim anderhalf uur. Wij gingen met de groep van 11.30 uur. Een gids leidde ons rond. 
Als eerste kwamen we bij Slagerij Den Haag. Mijn gedachten gingen uit naar vroeger, toen je slagerij van Kampen had. Geweldige naam, ontleend aan een van mijn favoriete Kuifje strips. 

Slagerij Den Haag 2
                               Slagerij Den Haag (één jongen staat er niet op)
 
Het was prettig minimaal. Twee slagwerkers op een soort van xylofoon, twee jongens al improviserend op alles wat geluid kon voortbrengen. Toeschouwers mochten zelf voorwerpen neerleggen, het gaf een grappig gevoel van interactie. Philip Glass achtige muziek, steeds repeterend. 
Na zo'n tien minuten  gingen we verder het park in. Een duo stond ons al op te wachten, Anna Serierse (zangeres) en Cas Jiskoot. (bassist).

Jazz 1
                                    Anna Serierse en Cas Jiskoot

Heerlijke jazz van onder andere Duke Ellington, tekstueel aansluitend bij de natuur waarin we ons bevonden. 'Gone with the wind' en het lekkere laid back gezonden 'Daydream'. Wat een mooie stem heeft deze Anna Serierse. 

Een wandeling verder bracht ons bij Jelmer de Moed, klarinist. Helaas ontbark de ssopraan met wie hij zou optreden, ze was haar stem kwijt (wat zoals je begrijpt heel lastig is voor een sopraan). Hij speelde nu in zijn eentje een nogal ingewikkelde compositie van een Nederlandse componist. Het zei mij weinig, zowel de muziek niet als de naam. Mijn associaties reikten niet verder dan het verhaal van Peter en de Wolf, waar de kat, zoals wellicht bekend, werd gepresenteerd door de klarinet. Een beetje flauw, maar dat kwam ook door het warme weer (en het gebrek aan zout).

Oké, weer verder op pad, nu naar een accordeoniste. Heel aparte muziek maakte ze, niet direct wat je verwacht bij zo'n ouderwets en ook wel melig instrument als de accordeon. Het klonk fris en vrolijk.
Daarna was er een strijkkwartet met melodieuze muziek van Philip Glass, zoals ze dat zelf aankondigden. De naam ADAM slaat niet op de bijbelse figuur, maar op het feit dat ze uit Amsterdam komen.

Quintet 1
                                             Het ADAM Quartet

Het klonk heel muzikaal, de combinatie van cello, altviool en gewone violen. Opzwepend, zich herhalend, precies zoals we dat van Philip Glass kennen.
Als laatste togen we naar de tuin, ons beschikbaar gesteld door het echtpaar dat daar woont. Het was de kers op de taart. Een Spaans gezelschap, het Dianto Reed Quintet. Zoals de naam al zegt, het bestaat uit vijf muzikanten die met vijf verschillende instrumenten heerlijk vrolijke muziek maakten. 

Spaanse quintet 1

                                             Het Dianto Reed Quintet uit Spanje

Het leuke was dat ze zich speels door het publiek begaven, soms voorlangs, soms achterlangs, of ook gewoon dwars door de menigte. Ze hadden er zo veel plezier in dat het op het publiek (op ons dus) oversloeg. Dit optreden van hen was een opmaat voor een toernee van zo'n twee maanden door Nederland, vertelden ze. Ook zouden ze aan een muziekwedstrijd meedoen. Wat ons betreft, succes verzekerd. Het verdiende applaus hield dan ook lang aan. Ja, het was een inspirerende afsluiting van een leuk initiatief. Al die jonge kunstenaars zo aan het werk te zien, het is weer eens wat anders dan alle ellende die je via de social media op je uitgestort krijgt. Zo lang er kunst is, is er hoop. En zo lang er hoop is, is er toekomst.