De afgelopen bijna vier weken was ik op familiebezoek in Indonesië. Oud en Nieuw vierden we in Bandung, een stad van zo’n 3 miljoen inwoners op West-Java. Er was een grote openbare atletiekbaan vlak voor ons hotel. Rondom die baan verzamelden zich op oudejaarsavond tienduizenden mensen om het georganiseerde vuurwerk te kunnen bewonderen. Particulier vuurwerk is er niet toegestaan.
Om half negen ’s avonds vlogen de eerste vuurpijlen de lucht. Kennelijk om te oefenen. Om half twaalf barstte het echte spektakel los. Het duurde precies een uur. Daarna was er geen knal of wat dan ook meer te horen. Tussendoor onderging de menigte de show op een ingetogen, weldadig rustige manier. Geen wanklank te horen. Iedereen tevreden. Geen alcohol, geen uitspattingen. Nergens politie, laat staan ME of ambulances. Overal blije gezichten. Precies zoals het hoort, denk ik dan.

Vergelijk dat eens met Nederland. Twee doden door vuurwerk, meer dan 1100 gewonden, miljoenen euro’s schade aan voertuigen en gebouwen. Honderden auto’s in de fik gestoken, politie en ambulancepersoneel die belaagd werden door dronken jongelui, veel jonge comapatiënten in de ziekenhuizen etc. De anarchie vierde weer eens hoogtij. Wat een ontevredenheid, wat een decadentie. Er moest zoveel mogelijk kapot, leek het wel. Wat een innerlijke leegte. Dat straalbezopen jonge mannen de vrijheid hebben om illegaal vuurwerk met de werking van een handgranaat massaal af te steken: het is ongehoord in een land dat verder van regeltjes aan elkaar hangt.
Een vuurwerkverbod haalt in de praktijk weinig uit. De geest is uit de fles. Die krijgen we er niet zomaar weer in. Het is ook een traditie, wordt er gezegd, dit eigenhandig vuurwerk afsteken. Het is de vrijheid die partijen als PVV en VVD zo propageren. Het volk wil dit nu eenmaal.

En dan zetten we ons zo af tegen landen die islamitisch zijn. Volgens Wilders is de islam een gevaarlijke ideologie die als het aan hem ligt in de toekomst in Nederland verboden zal worden. Het zou mooi zijn als hij eens Oud en Nieuw viert in Indonesië of een ander islamitisch land. Dan kan hij zien dat daar nog met respect met elkaar wordt omgegaan. Zie ook het verkeer dat weinig officiële regels kent, maar waar iedereen met iedereen rekening houdt. Daar kunnen wij met ons onverantwoordelijk Dikke-Ikke-gedrag nog heel wat van leren.