Er zijn veel popsongs beïnvloed door de klassieke muziek. Natuurlijk, want klassiek is en blijft de basis van alle door de mens voortgebrachte muziek. Soms is de muziek letterlijk in zijn geheel overgezet, soms zijn er brokstukken herkenbaar. Waarbij de popsongs vaak bekender zijn dan de originele klassieke muziekstukken.

In de jaren zestig van de vorige eeuw had je de bekende Amerikaanse meidengroep The Shangri-Las. Eén van hun hits was Past, Present and Future uit 1966. Nogal over the top sentimenteel, maar dit destijds veelgedraaide nummer bij radio Veronica heeft wel twee keer een revival gehad. Je herkent de melodie meteen. Luister maar naar de Mondscheinsonate van Beethoven. 

Eén van de grootste hits aller tijden is A whiter shade of pale van Procol Harum. Zanger Gary Brooker heeft dit handig laten leunen op muziek van Johann Sebastian Bach. Het begin loopt gelijk op met het overbekende Air, in andere fragmenten zijn elementen van wederom Bach en zelfs Mozart te herkennen.

Een ander voorbeeld is All by myself van Eric Carmen uit 1975. Het was destijds een wereldhit. De song is rechtstreeks afkomstig uit Rachmaninoff’s 2^e pianoconcert. Luister hier.

Zo ook de eerste grote hit van Donna Summer uit 1975: Could it be magic. Dit was en is nog altijd een quilty pleasure van mij. Gevoelvol, maar op de rand van kitsch. Het begin van dit nummer blijkt ontleend te zijn aan Chopin. Luister maar naar zijn Prelude in C, Opus 28, nummer 20: hier.

Een band die ik graag hoor is Radiohead. Met name de cd’s The Bends, Ok Computer en In Rainbows. Op Ok Computer staat het nummer Exit Music (for a film) uit 1997. Een mooi gevoelvol nummer. Ook weer direct ontleend aan klassieke muziek. Ook weer aan Chopin. Luister maar naar zijn Prelude in E-minor hier.