het is een kwestie van openbreken, zei je,
de schaal waarin wij zitten, een ei tegen je voorhoofd
stukslaan, onze kiem een kleur geven door er licht 
op te laten vallen, hoe een stip dichterbij komt, eerst nog bang
en verlegen rondkijkt, langzaam groeit onder onze blik

vandaag mag er gelachen worden, is er geen druk
of verwachting, naar binnen toe, niet naar buiten gevouwen,
voelen we eerste beweging tegen onze binnenwanden,
zacht en vertrouwd, alsof we zweven, de buitenwereld niet langer bestaat

ik tel je ademhaling, tik met tedere vingers op je rug,
trommel geduldig plukjes licht uit je schouders,
ze dansen op, wakker geschud als vliegjes in het donker,
hemel en aarde vloeien in elkaar over, we scheppen een nieuwe wereld