Sinds een paar dagen zit er een putter in de bomen bij mijn huis. Via de app Merlin weet ik dit. Een prachtig zingend vogeltje. Onbekend, nog nooit gezien, tot twee dagen geleden. Ineens zie ik er twee in mijn tuin hippen, vlak bij mijn openstaande deur. Zaadjes van de grond pikkend. Mooie opvallende kleuren. Haast on-Nederlands, zo bont uitgedost. Waarschijnlijk zijn ze bezig met een tweede leg, zo midden in de zomer. En zijn de eerste jongen al uitgevlogen.

                                   Putter

Een andere naam voor putter is distelvink. Die naam kende ik wel. Ook van de plaatjes die ik vroeger spaarde. Maar nu dus heb ik hem voor de eerste keer in het echt gezien. Zelfs twee tegelijk. En begrijp ik waarom veel mensen hem als kooivogel houden. Vroeger al, nu nog steeds. Zingt zoals gezegd prachtig en is bijzonder om te zien met al zijn kleurschakeringen. Sommige putten met een klein emmertje zelf hun water uit een waterreservoir. Hieraan dankt de putter zijn Nederlandse naam, aldus Wikipedia.

       Schilderij Het puttertje van Carel Fabritius

De putter is ook bekend van het schilderij van ‘Het puttertje’ van de Nederlandse schilder Carel Fabritius (1622-1654), een leerling van Rembrandt. De putter wordt hier afgebeeld als kooivogel, met een ketting aan zijn pootje. Zittend op een voederbak.
Weer veel later (in 2013) was ‘Het puttertje’ de titel van een inmiddels beroemd boek van de Amerikaanse schrijfster Donna Tartt. Inderdaad ontleend aan dit schilderij van Fabritius.

Nu ik deze tekst type hoor ik hem weer zingen. Hoogzomer, vakantie in aantocht, een putter ergens in de achtertuin, wat wil je nog meer.