Het nieuwste boek van de Italiaanse successchrijver Niccolò Ammaniti gaat over het leven van de vrouw van de premier van Italië, Maria Cristina Palma. Het is fictie. Elke gelijkenis met bestaande plaatsen, met gebeurtenissen, met levende en/of dode personen, berust op louter toeval, staat er aan het begin van het boek.
Het speelt zich waarschijnlijk af in het jaar 2018. Dit staat er niet letterlijk, maar kun je afleiden aan het feit dat de eerste beschreven dag woensdag 21 februari is, tezamen met de opmerking dat het verhaal begint in het afgelopen decennium. Plus dat de hoofdpersonen gebruik maken van Whatsapp. Het boek bestaat uit zeven hoofdstukken, verspreid over steeds een dag in de week.

Als vrouw van de premier van Italië dient ze zich aan veel verplichtingen te houden. Ze geldt als mooiste vrouw van de wereld, is rijk en beroemd. Ze wordt intens gevolgd op social media, waarbij velen haar bewonderen, anderen haar haten. Wat mede te maken heeft met de linkse politiek van haar man, Domenico Mascagni. Deze heeft het zwaar te verduren. Zijn kabinet dreigt te vallen. Er rust een grote druk op Maria Cristina. Ze kan zich geen miskleunen veroorloven.
Haar leven wordt compleet overhoop gegooid als ze in contact komt met een vroegere geliefde. Deze Nicola heeft namelijk een video van hen beiden die tamelijk compromitterend voor haar is. Een opname waarin de twee de liefde met elkaar bedrijven, twintig jaar geleden gemaakt. Het was volledig uit haar herinnering verdwenen. Het zou een ramp zijn als de video openbaar gemaakt zou worden. Voor haar, voor haar gezin, bestaande uit haar man Domenico en haar dochtertje van tien, Irene. Maar vooral voor de positie van Domenico, die toch al wankel is. Maria Cristina verdenkt Nicola ervan haar te willen chanteren. Er vindt een spel plaats van aantrekken en afstoten. Kan ze Nicola vertrouwen of juist niet?
De onzekerheid bij Maria Cristina neemt steeds meer toe. Zij, die normaal gesproken altijd de lieve vrede wil bewaren, raakt in conflict met haar vaste begeleidster Caterina, met de twee mensen die op haar landgoed passen, zelfs met Bruco, de geheimzinnige adviseur op de achtergrond. Ze gaat steeds meer haar eigen weg, doet soms domme dingen, heeft daar spijt van, laat zich uiteindelijk helemaal gaan in een hernieuwde romance met Nicola. Tussendoor is er het interview, live op tv, waar ze enorm tegenop ziet. Ze is bang een flater te slaan. Zij niet alleen, de hele crew om haar heen houdt hun hart vast.
Dat vormt een fraaie climax in het boek. Het samengaan van het interview met het wel of niet onthullen van de pornovideo. De draden in het verhaal komen hier mooi tezamen. Met een verrassend slot.

Is het een goed boek? Ja natuurlijk. Het is met veel vaart geschreven, vol bravoure ook. Wederom, als in Ik haal je op, ik neem je mee, hoe de schrijver een paar keer in het verhaal inbreekt om een persoonlijke geschiedenis te vertellen. Wat een lef. Ook zijn psychologische bespiegelingen op het leven van een beroemdheid als Maria Cristina, ze halen je even uit het verhaal, zijn vermakelijk, niet al te diepzinnig, waarna de draad van ontwikkelingen weer wordt opgepakt. Het is weelderig geschreven, met veel oog voor details van interieurs van rijke mensen. Desondanks leest het als een trein. Er zit humor in, onverwachte uitstapjes, droge opsommingen van fysiologische verschijnselen, alles wat de eerdere boeken van Ammaniti zo kenmerkt.
Toch vond ik het minder spannend dan zijn eerdere werk. Minder verrassend ook. Sommige personages worden niet uitgediept. Zoals de overleden broer van Maria Cristina. Alsof de schrijver het wel goed vond zo. Weer een bestseller voltooid.