Via via kwam ik op het spoor van Dagboek van de ziel van Bertie Hendriks, met als ondertitel: De zeven levensfasen. Enige achtergrondinformatie: het is uitgegeven door ITIP, een opleidingsinstituut dat als doel heeft “dat je zelfkennis ontwikkelt, daadkracht en vertrouwen om keuzes te maken die aansluiten bij wie ten diepste bent”, zoals dat op de site van ITIP staat.
Ik had nog nooit van dit instituut gehoord, ondanks dat het in Zutphen gevestigd is en ik daar jarenlang heb gewoond. De doelstelling klinkt zweverig, maar dit boek is het absoluut niet. Integendeel, het is integer samengesteld, niet met dat oppervlakkig positieve jargon dat de zogenaamde zelfhulpboeken vanuit de VS zo kenmerkt. Het geeft diepgang, zelfreflectie, voor iedereen herkenbare inzichten zonder belerend of moralistisch te zijn. Een prestatie op zich.

Op de achterflap staat: Dagboek van de Ziel is een intieme ontdekkingsreis door zeven levensfasen: geboorte, kind, jongere, volwassene, oudere, dood en ‘de Lege Ruimte’. Zo is het boek ook ingedeeld, in zeven hoofdstukken. De inhoud kenmerkt zich door een combinatie van psychologie, esoterie en religiositeit. Achtereenvolgens worden inzichten van Jung, Meister Eckhart, het boeddhisme, het soefisme van Rumi, alsmede de Bijbel met de lezer gedeeld. Je kunt het lezen als een praktische gids die jou kan helpen jouw plek in de wereld helderder te krijgen. Elke levensfase wordt uitgebreid beschouwd en van verschillende kanten belicht. Er is ruimte om er je eigen invulling aan te geven. Het geeft mogelijkheden aan, geen geboden of verboden. Diepgang, er is steeds de diepgang die in het verloop van een levensfase gezocht wordt. Deze diepgang wordt gelardeerd met persoonlijke verhalen van deelnemers aan de opleiding, archetypische verhalen, citaten van bekende schrijvers, gedichten en af en toe persoonlijke belevenissen van de schrijver zelf (oud-docent natuurkunde, nu directeur van het opleidingsinstituut).

Ik kan niet anders zeggen: het is een rijk boek vol verdiepende inzichten, vooral ontleend aan het boeddhisme. Vandaar ook de aandacht voor de dood, wat die voor ons kan betekenen (dood is tegelijk geboorte) en voor wat de schrijver de ‘Lege Ruimte’ noemt. Dat laatste zal niet iedereen aanspreken die niet met het boeddhisme vertrouwd is. De schrijver omschrijft die ‘Lege Ruimte’ als de religieuze kracht van vertrouwen. Het is onze zevende fase, de ruimte na de dood en voor de geboorte, zoals de zondag de week begint en eindigt. De fase waarin de cyclus rond is. Het besef verbonden te zijn met het grotere geheel. God, het Licht, Allah, het universum of hoe je dat grotere geheel ook wenst te noemen.
Het boek is zorgvuldig vormgegeven, zowel qua inhoud als overzichtelijkheid. Je kunt het lezen, herlezen, het blijft boeien. Ja nogmaals, Dagboek van de Ziel is een rijk en eerlijk boek dat een veel groter lezerspubliek verdient dan dat van het opleidingsinstituut alleen.