het huis loopt langzaam leeg
alsof de kamers knikken
in een laatste golfslag 

ik proef je naam
als zout
opgedroogd op mijn tong

ik weet niet
waar jij ophoudt
en ik verder ga
tussen de kieren van de dag

in mijn hand dwarrelen letters
stil neer op wit papier

tussen mijn lippen groeit 
een woord te scherp om te spreken
te groot om te slikken.

de nacht verschuilt zich
in de knopen van mijn jas
koud is alles
zonder jou