Je huppelt voor mij uit
de zon als een ballon aan een touwtje 
om je vingers, met een enkele knip 
in meters naar beneden.

Het is zo makkelijk, zeg je,
kruip als een kind op handen en voeten
in de holte van het moment
maak je klein, vergeet de wereld
opdat je leeg vanbinnen.

Tuit je lippen doorheen het vlies
dat jou omspant, neem een hap
alsof het een suikerspin is.

Je merkt, je lost op in een wolk 
van aanwezigheid, ben je meer 
door er minder te zijn.

Kun je me volgen?
Volg me niet, vandaag is zo’n dag 
dat je niets hoeft te doen.

Ontvangen is genoeg.