dichterbij komen is afstand nemen van het ademen van
de zee, het helmgras van winderige duinen, je zoekt een
woning, opgestookt tot een paar graden boven eenzaamheid

niet omlaag kijken, het touw is slap en wiebelig, het broeit
in je hoofd, je wilt terug, angst is de staat van ontbinding
wanneer je niet kiest, de wereld glijdt weg onder je voeten

je gedachten slaan op de vlucht, keren om, kloppen
vol onrust aan, is er een kamer vrij, kan ik reserveren,
ben zo weer weg, heb het druk tegenwoordig

hou er één vast, sneller dan de flits in je dakpanhoofd,
zie hoe hij spartelt op tafel onder jouw aandacht, 
smekend om losgelaten te worden

raak hem aan, zie hem huiveren, verschrompelen tot een
zielig hoopje as waar elk vuur gedoofd is, de ruimte
leeg, de lucht asgrauw

het is koud, je bent alleen