het zijn de populieren die hier de wind maken
hoor ze blazen in het polderland
als onbezorgde kinderen onder jagende wolken

laten we op onze hoede zijn:
dijken bouwen om de onschuld te beschermen
waar licht valt, is ook schaduw
en de schaduw heeft het niet begrepen

er sluimert iets, verborgen achter huizen
je weet dat het er is, maar zoeken helpt niet
het komt tevoorschijn op een onbewaakt moment
wanneer alle jachtgeweren zijn opgeborgen

je begrijpt dit vlakke land
de zee in de sloten, het ruisende riet
dat gewillig buigt onder de zwiepende roep
van zij die langs de kantlijn staan

omhoog kijkend, bang dat elk moment
de wolken zullen breken
het licht genadeloos zal toeslaan