als een druppel van een geheel
kwam ik hier, in een vorm, met een functie
om na gedane zaken 
via de drietrapsraket van afgelegd lijf en leden
mijn eigenwijze kop terug te voeren naar de oorsprong

ordeningen volgen een andere logica dan ik dacht;
antwoorden kwamen te vroeg, hun plek te laat,
de puzzelstukjes van mijn leven vallen
op de verkeerde plek

ik vind mezelf lelijk en ook mooi
getekend, met scheuren in mijn onveilig huisje
door het dak zie ik de weg omhoog
naar een universum dat ik nog niet ken
 
ik ga op weg naar geluk en groei terug:
mijn kinderkamer ligt, nat van ontroering
verscholen in de kelder, er is de verwachting
dat ik ooit heel zal zijn

ik word geraakt, gekraakt, beschadigd
maar vanbinnen, op de grens van zicht en donker
ben ik voor altijd dissident, een opstandeling

ik ben niet dood te krijgen